KLIK HIER VOOR DE FOTOGALERIJ VAN PAUL HAARHUIS

Paul Haarhuis: Prof dankzij een uit de hand gelopen tennisavontuur

Dag twee van de AFAS Tennis Classics was alweer aangebroken. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, namen we plaats aan de ontbijttafel van het topteam Alex Reijnders, Jacco Eltingh en Paul Haarhuis. Na tactisch overleg besluit Eltingh toch nog een grote uitsmijter te nemen. Voor eten is waarschijnlijk de rest van de dag immers nauwelijks meer tijd. Als toernooidirecteur hebben de heren het ontzettend druk. ’s Morgen de dag doorspreken, clinics geven aan sponsoren, inspelen met de spelers, zelf (promo)wedstrijden spelen en verder als een duizendpoot zorgen dat alles goed verloopt.

‘Om dit toernooi te organiseren, moet je een miljoen aan sponsoring binnen halen.’

Een zwaar jaar
Voor de Nederlandse tennisfans is het bijna vanzelfsprekend dat de voormalig tenniskampioenen, zoals Krajicek, Rafter en Ivanisevic weer te bewonderen zijn tijdens de AFAS Tennis Classics. Toch is het ieder jaar weer hard werken om alles voor elkaar te krijgen. ‘Dit jaar was het zwaarste jaar van allemaal. Om dit toernooi te organiseren met de kwaliteit en uitstraling die wij willen, moet je een miljoen aan sponsoring binnen halen. Dit jaar waren er veel redenen waarom het lastig was om bedrijven over de streep te trekken. Wel zijn we heel blij met het uiteindelijke resultaat,’ vertelt de zakenman in Haarhuis.

‘Het enige gevoel waarbij ik aan mijn topsportcarrière herinnerd wordt, is wanneer ik met Alex en Jacco aan het ontbijt zit.’

Hangt dit schilderij wel recht?
Het spelen van wedstrijden tijdens de AFAS brengt Haarhuis absoluut niet terug naar de tijd van zijn profcarrière. ‘Als prof leef je puur in je eigen wereld. Tennis, tennis, tennis, voorbereiding en je eigen wedstrijden. Je nam niet eens een kijkje achter de schermen bij een toernooi,’ legt Haarhuis uit. ‘Nu is dat wel anders. Het spelen van je eigen wedstrijden is maar een klein onderdeel van het totaal plaatje van de dag.’ Toch is en blijft Haarhuis fanatiek. ‘Natuurlijk is het leuk om te winnen. Ik wil altijd winnen, maar het is niet dat ik dan terug ben in dat ritme van proftennisser. Bovendien houdt je je met hele andere zaken bezig. Hangt dit schilderij wel recht? Waarom ligt hier troep op de vloer? Is de garderobe goed bemand?’ Het enige gevoel waarbij Haarhuis echt aan zijn topsportcarrière herinnerd wordt, is wanneer hij met Alex en Jacco aan het ontbijt zit. En dat hebben ze natuurlijk al die jaren ook gedaan.

Totaal niet goed genoeg
Op zijn zestiende was Haarhuis fan van Wilander, die toen al als zeventienjarige Roland Garros wist te winnen. Of Haarhuis toen zelf al aan een profcarrière dacht? ‘Nee absoluut niet. Ik was totaal niet goed genoeg om ook maar van iemand de indruk te krijgen dat ik proftennisser kon worden. Op mijn twintigste dacht ik er voor het eerst aan om proftoernooien te gaan spelen. Echt met het idee: goh laat ik het deze zomer eens proberen.’ Tot die tijd had de voormalig nummer 1 in de dubbel en 18 in de singel er überhaupt nooit aan gedacht om prof te worden.

‘Het succes is geen toeval. Het feit dat ik proftennisser ben geworden eigenlijk wel.’

Te ver fietsen
Als kind droomde Haarhuis van een voetbalcarrière en als tien- en vijftienjarig voetbaltalent is hij benaderd door PSV. ‘Ik speelde als middenvelder, had  het overzicht en een groot loopvermogen. Dat heb ik met tennis trouwens ook altijd gehad.’ Helaas voor de sportieve Haarhuis woonde hij te ver weg van de voetbaltrainingen om er naartoe te kunnen fietsen. ‘Eigenlijk ben ik door omstandigheden dus niet naar PSV gegaan. Het is dus niet zo dat ik op mijn vijftiende moest kiezen tussen tennis en voetbal, zoals je nog wel eens leest. Tennis als topsport was op die leeftijd bij mij helemaal niet in beeld, voetbal wel’

Een jaartje fun in Amerika
De weg naar de tennistop begon voor de zesvoudig  grandslamwinnaar met een avontuurlijk plan van een vriend. Die stelde voor om na de middelbare school een jaartje naar Amerika te gaan. ‘Aan ons Engels werken, tennissen, fun hebben, wat zien, in plaats van meteen te beginnen met studeren.’ Dat leek Haarhuis wel wat. ‘We hebben de kaart van Amerika gepakt: Hawaii, Californië of Miami, daar kunnen we wel een jaartje zitten.’ Helaas kwam er op de geschreven brieven, slechts één reactie met een voorstel voor een jaar later. Wel was de studiebeurs noodzakelijk, want 10.000 dollar (bijna 40.000 gulden) gingen de ouders van Haarhuis niet zomaar op tafel leggen. Uiteindelijk zijn de jongens via een vriend de al in Amerika zat toch in een college team opgenomen.

‘We hebben de kaart van Amerika gepakt: Hawaii, Californië of Miami, daar kunnen we wel een jaartje zitten.’

Tussen zijn zestiende en achttiende had Haarhuis op de club getraind en veel vrij getennist. Nu ging hij voor het eerst van zijn leven iedere dag trainen en ging zijn niveau snel omhoog. ‘En ja, veel tennissen vond ik hartstikke gaaf. Toen ik vertrok was ik een redelijke driespeler en na een jaar won ik bijna alle drietoernooien in de regio.’ Eén jaartje Amerika werden er uiteindelijk vier voor het Nederlandse tennistalent. ‘Ik ben gebleven en na het tweede jaar won ik in Nederland een A-toernooi. En na 2,5 jaar had ik mijn zinnen gezet op het spelen van mijn eerste proftoernooien, satelliettoernooien. In dat circuit sloeg ik jongens van de baan waarvan ik op mijn achttiende nog verloor en werd ik ineens tweede. Toen dacht ik: ik kan het echt, je moet prof worden! Eerst heb ik mijn studie nog afgerond en verder heb ik kei en keihard gewerkt. Het succes is geen toeval. Maar het feit dat ik proftennisser ben geworden eigenlijk wel.’

‘De rest van de middag kwam dat blauwe bordje als taxichauffeur op mijn dak.’

Haarhuis als taxichauffeur
Zichzelf in drie woorden omschrijven is een hele opgave voor de Brabander. ‘Enthousiast, sportief, en tja, je kunt wel 600 dingen verzinnen, ja sociaal. Ik ben thuis wel iemand die met alles en iedereen rekening houd. Als de kinderen nog slapen zal ik echt op mijn tenen door het huis sluipen, terwijl mijn vrouw dan rustig met de deuren slaat en ‘bam’ met de kastdeur, gevolgd door de woorden, ach de kinderen worden zo toch wel wakker.’ Met drie kinderen van 10, 13 en 15 is Haarhuis een echte familieman die zijn gezin, bedrijf en sportleven goed weet te  combineren. ‘Voor mijn gevoel ben ik de afgelopen tien jaar heel veel thuis geweest. Dan deed ik om drie uur de computer dicht en dan ging ik de kinderen van school halen. De rest van de middag kwam dat blauwe bordje als taxichauffeur op mijn dak. Ik was één van de weinige vaders die elke dag op het schoolplein stond. En oké dan was ik een keertje tien dagen in het buitenland, dat was dan even zo. Het is nu wel drukker en ik krijg het gevoel dat het nu is zoals bij de meeste gezinnen. En natuurlijk is het wennen voor het thuisfront, want die zijn gewend dat ik héél veel thuis was.’

Beestachtig fit
Haarhuis weet de activiteiten voor zijn bedrijf samen met Jacco Eltingh ‘Eltingh en Haarhuis Tennis en Events’ goed te combineren met zijn bezigheden voor de KNLTB en zijn privéleven. Het veelzijdige bedrijf organiseert tal van activiteiten waaronder de AFAS Tennis Classics, tennisreizen en clinics. ‘Zelf actief op de baan staan en clinics geven, dat vind ik het allerleukste’, vertelt de sportieveling.

Verder werkt Haarhuis sinds april ook voor de KNLTB, waar hij werkt met de beste jeugd van Nederland tot met 16 jaar. ‘Het is heel leuk om ze te helpen om weer een stapje verder te komen in hun ontwikkeling. Daarvoor moeten ze nog intensiever gaan trainen, waardoor ze zich gewoon écht helemaal leeg werken tijdens een training. Dat kunnen ze wel, alleen daarvoor moet je ze constant achter de broek zitten.’ De visie van de voormalig topsporter en de visie van de bond staan elkaar niet in de weg. ‘Ik vind dat ze daar goed bezig zijn. Ik probeer mijn expertise en ervaring daar aan toe te voegen. Ik ga er zeker mee door en kijk of er nog meer mogelijkheden zijn.’ Die blijken er inderdaad te zijn want kort nadat we dit interview afnamen werd bekend dat Paul zijn werkzaamheden voor de bond heeft uitgebreid: vanaf 1 januari 2014 is hij de nieuwe captain van het Fed-team. Aan sporten komt Haarhuis momenteel minder toe. Na een knieoperatie en schouder uit de kom heeft de voormalig topper dit jaar nog nooit zo weinig kunnen trainen als in de afgelopen 25 jaar. Ook zijn jaarlijkse voornemen om te gaan trainen voor de marathon om ‘beestachtig fit’ te zijn tijdens de voorjaarscompetitie heeft er nog niet voor gezorgd dat Haarhuis inderdaad braaf is gaan hardlopen.

‘Ik denk dat als ik helemaal niet had gedubbeld, men had gezegd: die heeft een fantastische carrière gehad.’

Altijd weer de dubbelspecialist
Haarhuis kijkt zeer tevreden terug op zijn singelcarrière. ‘Ik denk dat als ik helemaal niet had gedubbeld, men gezegd had: die heeft een fantastische carrière gehad. Tien jaar top honderd gestaan, zeven jaar top vijftig met de achttiende plek als hoogste ranking.’ Verder heeft de voormalig prof in acht finales gestaan, waarvan hij er één wist te winnen. Of dat het mooiste moment uit zijn carrière was? ‘Nee eigenlijk niet. Het was meer een soort bevrijding. Ik speelde in die tijd met Jacco, Jan en Richard en die hadden allemaal wel al een keer een titel gehaald. Daarmee werd ik dan in de zeik genomen. “Ah jammer, weer niet gelukt. En ga je nu nog een keer een toernooi winnen?? Want je doet het best wel leuk, maar een toernooitje winnen is er niet bij hè…” Dus het was mooi dat ik dat toernooi won, was ik eindelijk van dat gezeur af,  maar ik was daar in mijn eentje, moest direct het vliegtuig weer in en had geen tijd en geen maatjes om het te vieren. Het was dus zeker niet één van mijn allermooiste sportmomenten.’ Dat waren voor hem meer de overwinningen op de grote spelers, zoals op McEnroe op de US Open toen Haarhuis net kwam kijken. ‘Toen kreeg ik het gevoel dat ik echt kon tennissen. Dat als ik goed speelde, ik van iedereen kon winnen.’ En met ijzersterke returns en één van de beste backhands van het circuit wist hij ook maar liefst drie van de vier keer dat hij tegen Sampras speelde te winnen. Van Becker won hij maar liefst vijf keer. ‘Sampras was wel de Federer van mijn generatie, dus hoezo: “Haarhuis, de dubbelspecialist”?’

‘De dubbel werd groot gewaardeerd, maar aan de andere kant werden mijn prestaties in de singel toch een beetje ondergeschoven.’

Relaxte jongens, die Nederlanders
Als wereldkampioen in de dubbel en winnaar van zes Grandslamtitels, is het toch niet zo vreemd dat Haarhuis bekend staat als dubbelspecialist. Bijna alles won hij met zijn goede vriend Jacco Eltingh. ‘Onze kracht lag echt in onze goede communicatie en de goede combi die wij als spelers vormden. Ik was vooral de schaker en sloeg goede returns en dan zat Jacco er alweer tussen aan het net.’ Op de vraag of het ook wel eens lastig is om zo intensief met elkaar om te gaan, moet de Brabander lachen. ‘Nee hoor, daar zijn wij mannen voor. Vrouwen zijn emotioneler en als er dan wat is, dan blijft dat allemaal hangen. Bij ons gaat dat anders: “Joh, wil jij rechtsaf in plaats van linksaf? Dan zien we je straks, geen probleem”.’

‘Voor ons is geen enkele dag zo’n normaal gegeven als voor veel andere mensen.’

Uitslapen is er niet bij
‘Mijn ideale zondag begint met uitslapen,’ vertelt de echtgenoot van Anja en vader van drie kinderen. ‘Wat voor ons geen normaal gegeven is. Eigenlijk is geen enkele dag zo’n normaal gegeven als voor veel andere mensen. Wij hebben een kind thuis met een beperking, dat is zwaar autistisch. Als hij wakker wordt, dan moet je eruit, ongeacht hoe laat wij naar bed zijn gegaan.’ Het fijne uitslapen van de ideale zondag wordt gevolgd door een lekker ontbijtje voor het hele gezin, lekker met thee en een krantje aan tafel zitten, rustig aan doen en ’s middags samen met de hond wandelen en daarna lekker een wijntje openmaken en wat lezen. Daarmee laat Haarhuis zien een echte sociale familieman te zijn, die ondanks zijn vele sportieve en zakelijke avonturen geniet van het leven met zijn gezin. Wat hij wil bereiken? ‘Heel oud worden en gezond blijven en vooral zo lang mogelijk voor onze jongste zoon kunnen zorgen. Hij zal de rest van zijn leven afhankelijk blijven.’ En met die gevoelige woorden sluiten we het interview af. Alex Reijnders staat inmiddels alweer te wachten. Tijd voor een clinic met de sponsoren. En met een grote glimlach gaat Haarhuis weer op pad, om te doen wat hij het allerliefste doet. Lekker actief op de baan bezig zijn en mensen enthousiast maken voor de tennissport.