Klik hier voor de fotogalerij van Esther Vergeer
Esther Vergeer stopt met tennissen
Tijdens haar boekpresentatie op 13 februari maakte een geëmotioneerde Esther Vergeer bekend een einde te maken aan haar professionele tenniscarrière. Dit in het bijzijn van onder meer Richard Krajicek, Johan Cruyff en Erica Terpstra. De presentatie van haar boek ‘Kracht en kwetsbaarheid’, was een mooie gelegenheid om haar besluit toe te lichten.
Mooier dan dit gaat het niet worden
Mooier dan dit gaat het niet zijn
Ik ben geworden wie ik wilde
Soms heel groot en soms heel klein
Met de mensen om mij heen een geweldig leven gecreëerd
En terugkijkend op alle prijzen, door velen gewaardeerd
Mooier dan dit gaat het niet worden
Mooier dan dit gaat het niet zijn
In ieder geval niet als speler op de baan
Maar ik heb nog een heel leven voor me, omdat jullie naast me staan.
“Ik miste de sportieve uitdaging, de concurrentie, de spanning.”
Op 11 januari 2013 hakte Esther Vergeer de knoop door. Na een overweldigende carrière en veel twijfels stopt ze met tennis. “In hoeverre gaf tennis me nog plezier, met hoeveel lol stond ik eigenlijk nog op de baan, zou ik het missen als ik er een paar maanden uit was, kon ik wel zonder die adrenalinekick van een gewonnen driesetter, de winst van een grandslam of een paralympische titel?”, vroeg ze zich af. “Ik voelde steeds minder enthousiasme bij het vooruitzicht door te gaan, ik miste de sportieve uitdaging, de concurrentie, de spanning.”
“Een toevoeging voor de gehandicaptensport, dat is het uitgangspunt.”
In dertien jaar tijd had ze slechts één wedstrijd verloren, bizar, echt ongelofelijk. Ze vond het altijd vanzelfsprekend om zich te ontwikkelen en tot dusver had ze altijd iets gevonden waarin ze zichzelf kon verbeteren. Ook de toekomst zal voor Esther veel mogelijkheden bieden om zich verder te ontwikkelen. Ze ziet veel groeipotentie in de Esther Vergeer Foundation. Via dit initiatief zet ze zich in voor gehandicapte sporters in Nederland en daarbuiten. Ze droomt er echt van om met enthousiaste mensen een team te vormen en uit te zoeken wáár de noden en behoeften liggen van deze sporters. “Educatie, materiaal, gedragsverandering, cultuuromslag, acceptatie, participatie, er zijn zoveel aspecten.” Ze wil hier heel graag aan bijdragen: “een toevoeging voor de gehandicaptensport, dat is het uitgangspunt.”
“Toch is die verslaving ook maar de halve waarheid.”
Toen ze na Londen doorging wilden mensen weten waarom. “Waarom ging ik niet uitgebreid genieten van mijn gouden plak, maar plande ik weer meteen mijn agenda vol? Verdrong ik soms iets?” Daar dacht ze over na en ze kwam uit bij het woord ‘verslaving’. “Verslaafd zijn aan steeds maar doorgaan, aan complimentjes en schouderklopjes als ik iets had gewonnen of een clinic had gegeven, ertoe doen.” Toch is die verslaving ook maar de halve waarheid. Esther wil gewoon van meerwaarde zijn. Voor andere tennissers, voor andere gehandicapte sporters, voor het bedrijfsleven, eigenlijk voor iedereen. Aanpakken, niet stilzitten. Doorgaan, stoppen, sabbatical nemen? Ze voelde zich emotioneel heen en weer geslingerd. Het was een lang proces om de knoop door te hakken. Esther heeft het zichtbaar moeilijk om hierover te vertellen. Uiteindelijk ging haar gevoel steeds meer richting stoppen, maar ze had grote moeite om aan dat idee te wennen.
“Niets is vergelijkbaar met het winnen van paralympisch goud.”
Haar mooiste overwinning? De finale van de Paralympische Zomerspelen in Beijing in 2008. Hier wist ze na een matchpoint tegen toch landgenote Korie Homan te verslaan en de gouden plak te winnen. “Niets is vergelijkbaar met het winnen van paralympisch goud.” Ze kan zich inmiddels goed voorstellen dat menig topsporter na zijn carrière in een zwart gat valt. Esther is echter ook heel enthousiast over de toekomst, haar leven na het tennis. “Daar is nog geen uitgewerkt plan voor, maar het wordt vast iets heel gaafs!” Er zullen zeker momenten zijn dat ze het mist: het reizen, de toernooien, de mensen op de tour, de fysieke uitdaging. Haar lichaam moet in beweging blijven en dat zal ze ook zeker blijven doen. Misschien begint ze wel met atletiek of gaat ze weer rolstoelbasketballen. Deze getalenteerde sportvrouw is overigens ook al eens Europees kampioen rolstoelbasketbal geworden met het Nederlandse nationale team. Haar zelfstandigheid heeft ze grotendeels te danken aan de sport, maar ze kan er alleen profijt van hebben als ze sterk en fit blijft.
“Het voelde heerlijk. Ik heb een besluit genomen: ik stop.”
“Tijdens de Australian Open, waar de rest van het rolstoeltenniscircuit in de hitte dit eerste grandslam van 2013 speelde, zat ik thuis op de bank met Martijn rustig naar de wedstrijden te kijken.” Emotioneel vervolgt ze: “Het voelde heerlijk. Ik heb een besluit genomen: ik stop.” Hierna klinkt luid applaus vanuit de zaal, een blijk van grote waardering voor deze fantastische tennisster. Ook de grootheden Roger Federer, Richard Krajicek, Johan Cruyff en Erika Terpstra zijn vol lof over Esther Vergeer. “Het woord kanjer gebruik ik eigenlijk niet zoveel meer; het is in de media een beetje een karikatuur geworden. Maar als je het toch gebruikt, dan is Esther Vergeer natuurlijk een kanjer in het kwadraat!”, vertelt Erica Terpstra enthousiast.
“Esther Vergeer is natuurlijk een kanjer in het kwadraat.”
Het was in eerste instantie niet Esthers idee om een boek te schrijven. Andere mensen hadden haar aangeraden te schrijven over haar kracht en ook haar onzekerheden en moeilijke momenten. Daar was ze over na gaan denken. Wat wilde ze kwijt, wat wilde ze delen? “Je vertelt het eigenlijk aan jezelf, maar ook aan iedereen.” Zowel Johan Cruyff als Roger Federer hebben een voorwoord van haar boek ‘Kracht en Kwetsbaarheid, geschreven. “Het is mooi om te zien hoe Esther zich om anderen bekommert, terwijl ze aan zo’n tenniscarrière werkt. Daar probeer ik een voorbeeld aan te nemen.”, schrijft Roger over Esther. Ook Richard Krajicek komt voor in haar boek. Richard is altijd een voorbeeld voor deze grote atlete geweest, in en buiten het tennis. Tijdens de persconferentie bedankt Richard Esther dat hij voor zo’n legende als zij een voorbeeld heeft mogen zijn. Hij weet hoe moeilijk het is om te stoppen en vindt het een goede beslissing, op het hoogtepunt van haar carrière.
“Sporters als Esther zijn een voorbeeld voor iedereen van ons, maar dan ook iedereen.”
Esther en Johan kennen elkaar via de samenwerking van hun Foundations. Zij heeft door Johan zoveel inspiratie gekregen. “Het voorbeeld dat je niet alleen aan jezelf moet denken, dat je ook aan anderen moet denken en het vooral ook samen met anderen moet gaan doen.” Johan vertelt dat ze nu ruim tien jaar bezig zijn met rolstoeltennis en ook naar Afrika zijn geweest. “Sporters als Esther zijn een voorbeeld voor iedereen van ons, maar dan ook iedereen.” Hij waardeert haar werk voor de Foundation enorm en heeft geleerd om daar een voorbeeld aan te nemen. “Esther is zo’n fantastisch voorbeeld voor ons!”
“Vreemd eigenlijk dat het nieuws dat je stopt zoveel meer aandacht krijgt dan bijvoorbeeld het winnen van een grandslam.”
Esther vertelt overrompeld te zijn door de enorme aandacht van de pers na de bekendmaking van haar afscheid. Niet alleen tijdens de persconferentie naar aanleiding van haar boekpresentatie, maar ook daarna. Zo kreeg ze telefoontjes van de New York Times en de BBC, verklaarde ze naderhand voor de NOS-camera. “Vreemd eigenlijk dat het nieuws dat je stopt zoveel meer aandacht krijgt dan bijvoorbeeld het winnen van een grandslam.” Desalniettemin is het een grote blijk van waardering voor deze fantastische sportvrouw die na een ongeëvenaarde carrière als tennisster een glansrijke toekomst met nieuwe uitdagingen tegemoet gaat.
