Nederland had er maar liefst 8 keer een tiebreak voor moeten spelen in het Daviscupduel met Zwitserland, maar trok wel aan het langste eind. Dat de Zwitsers veel weerstand zouden bieden had Paul Haarhuis wel verwacht. Het is natuurlijk ook geweldig voor het publiek als het zulke spannende wedstrijden zijn, zeker als je uiteindelijk als winnaar uit de bus komt. De ontlading is enorm als het zo dicht bij elkaar ligt, ‘maar voor mijn hart is een gemakkelijk 3-0 overwinning wel beter’, grapte de Nederlandse team-captain na afloop tijdens de persconferentie.
Nadat de twee singelwedstrijden van de vrijdag in een 1-1 resultaat eindigden, moest de dubbelaars op zaterdag als eerste de baan op. Uiteindelijk koos Haarhuis voor de dubbelspecialisten Wesley Koolhof en Jean-Julien Rojer. Rojer sloot met zijn dubbelpartner Tecau, na het behalen van de titel tijdens de ATP-finals in Londen, 2015 af op de hoogste positie op de wereldranglijst en won in het dubbelspel al Wimbledon ( 2015), de US-open (2017) en Roland Garros (2022). Wesley Koolhof won in 2023 Wimbledon en stond nummer 1 op de wereldranglijst. Met zulke prestaties lijkt de keuze dus snel gemaakt, maar niets is minder waar. Doorgaans wordt er in het dubbelspel iets minder hard geserveerd dan in het enkelspel. En Severin Lüthi, de coach van het Zwitserse team (en de voormalige coach van Roger Federer) had zijn singelspelers, met beide een zeer sterke service, opgesteld als dubbelteam. Naast een sterke service beschikken beide spelers over een prima return waarmee ze, bij een niet al te moeilijke service, direct druk kunnen zetten op hun tegenstander. Als specialisten zijn Koolhof en Rojer bijzonder snel en handig aan het net, maar het spel aan het net is natuurlijk maar een van de aspecten, zij het wel een belangrijke, bij het dubbelen. Koolhof weet nog wel regelmatig een service af te leveren van tegen de 200 km/uur, maar een dergelijke geweld is van Rojer niet te verwachten. Om meer druk vanaf de baseline te kunnen zetten zou een combinatie van Koolhof met Griekspoor of Van de Zandschulp ook te overwegen zijn. En die overweging is ook nadrukkelijk gemaakt, zo bevestigden Koolhof en Rojer en later ook Haarhuis. Haarhuis heeft met iedereen gesproken en alle voor- en nadelen van de verschillende combinaties op een rij gezet. Een belangrijk nadeel van het laten spelen van Tallon Griekspoor of Botic van de Zandschulp was natuurlijk dat die later op de dag ook nog een singel wedstrijd zouden moeten spelen. Dat nadeel gold natuurlijk ook de Zwitsers en mogelijk heeft dat Botic van de Zandschulp later in de avond ook wel geholpen zijn wedstrijd in zijn voordeel te doen kantelen.
Hoe dan ook, Rojer en Koolhof vormden het Nederlandse duo. Aanvankelijk hadden zij in de servicegames van de Zwitsers weinig in de melk te brokkelen. De Nederlanders hadden veel meer moeite om hun servicegames binnen te halen. Zeker bij een wat gemakkelijker (tweede) service volgde direct een knalharde return, doorgaans scherp en diep geplaatst. Maar Rojer en Koolhof bleven wel bij en kwamen geleidelijk ook wel meer in hun spel. Ook in deze wedstrijd moesten tie-breaks dus uitkomst bieden, en die gingen beide naar Zwitserland: 7-6(5) 7-6(2) . Heel jammer voor ons beaamde Haarhuis, maar eerlijk gezegd wel verdiend. Zij waren de beter partij erkende de coach.
Dit betekende dat Nederland op een 2-1 achterstand kwam. Zowel Tallon Griekspoor als Botic van de Zandschulp wisten echter hun singelwedstrijden te winnen. Daarover berichten we in de volgende items. Het eind resultaat was dus toch een (nipte) overwinning voor Nederland. De kwalificatie voor de finalewedstrijden in september van dit jaar is daarmee een feit. De foto’s bij dit artikel zijn van de dubbelpartij tussen Jean-Julien Rojer en Wesley Koolhof tegen Marc Andrea Huesler en Leandro Riedi.
BEKIJK DE GEHELE FOTO’S EN DE SLIDESHOW. KLIK OP EEN FOTO EN DE FOTO’S WORDEN IN VOLLEDIG FORMAAT GETOOND!
