Tot tranen toe geroerd was hij na de verloren finale in Umag. Stan Wawrinka ging ten onder tegen het service geweld en het goede spel van de Australiër Alexei Popyrin. We schreven diverse keren dat de tegenstanders van Wawrinka hem uit positie probeerden te spelen door hem veel te laten lopen. Het lukte niemand om hiermee succesvol te zijn tegen de Zwitser, behalve dan zijn laatste opponent Popyrin. Wawrinka maakte het zichzelf ook wel heel lastig door aan het begin van alle drie de sets zijn service in te leveren. Hij moest zich dus telkens terugvechten om in de wedstrijd te blijven. In de eerste set lukte dat nog en wist hij na een re-break de tiebreak naar zich toe te trekken. In de tweede set wist hij zijn opgelopen achterstand echt niet meer goed te maken (6-3), waardoor er een beslissend derde set gespeeld moest worden. Na ook daarin direct zijn servicegame te verliezen, was de eerste opdracht om zo snel mogelijk terug te breken.
Dat lukte want hij brak de Australier waardoor de stand gewoon weer 1-1 was. Nog alle kansdus voor de Zwitser om de titel op te eisen. Hij leek daarbij te worden geholpen doordat Popyrin in de loop van de derde set met zijn been begon te trekken en nog maar moeilijk kon bewegen. Het leek op kramp. In de medical time-out die volgde werd Popyrin zo goed en zo kwaad als het ging weer opgelapt en kreeg hij zo te zien een pijnstiller. Gaandeweg ondervond de Australiër kennelijk minder hinder van de kwetsuur en gesteund door zijn snoeiharde eerste service, die maar zelden onder de 200 km ligt, wist hij toch de druk erop te houden bij Wawrinka. Die kwam nu toch echt wel wat tekort om Popyrin letterlijk bij te benen. Popyrin stuurde hem alle kanten van de baan op en bij 4-4 wist hij Wawrinka te breken. ‘Alleen nog even de wedstrijd uitserveren en je bent kampioen’ zo was het devies voor Popyrin, maar iedere tennisser weet dat dat zo simpel nog niet is.
Maar Popyrin bleef koel en serveerde zich naar de titel in Umag. Zijn tweede ATP-titel, eerder won de 23 jarige Australiër zijn eerste titel in Singapore. Toen waren zijn ouders er niet bij. Nu wel en dat ontroerde Alexei zichtbaar. Familie is alles voor hem en hij bedankte zijn ouders nadrukkelijk voor alle steun die hij altijd van hen had gehad. Uiteraard liet hij zijn team en vriendin ook niet ongenoemd. Wawrinka was zijn emoties ook niet helemaal de baas. Uiteraard was er de teleurstelling over de verloren finale, waarover hij overigens zei dat Alexei de terechte winnaar was. Maar er speelde meer dan alleen de teleurstelling. Umag ligt hem na aan het hart. De enorme steun van het publiek, de toernooiorganisatie en het feit dat hij lang geleden, in 2006 hier zijn eerste titel won bracht allerlei herinneringen naar boven die een gevoelige snaar raakte bij de sympathieke Zwitser. Zoals gewoonlijk werd de huldigingsceremonie, en daarmee het toernooi met een groots vuurwerk afgesloten. We kijken nu al uit naar het toernooi van 2024.
BEKIJK DE GEHELE FOTO’S EN DE SLIDESHOW. KLIK OP EEN FOTO EN DE FOTO’S WORDEN IN VOLLEDIG FORMAAT GETOOND!