De Nederlandse vertegenwoordiging was dit jaar beperkt in Umag. Alleen in het dubbelspel was Nederland vertegenwoordigd en wel door het duo David Pel en Sander Arends. Die vertegenwoordiging was van korte duur, want zij verloren al in de eerste ronde. Hun tegenstaanders bleken wel de finalisten te zijn en het was een mirakel dat zij niet de uiteindelijke winnaars waren, want bij een 6-0 voorsprong in de tweede set hadden zij, na winst met 7-5 in de eerste, de titel voor het grijpen. In een voorgaand item heeft u kunnen lezen dat het anders liep. Arends en Pel hadden dus verloren van de finalisten (en bijna van de latere kampioenen). Je koop er geen half wit voor, maar als je dan toch moet verliezen in de eerste ronde dan doet het achteraf toch iets minder zeer als dat van de latere finalist of winnaar blijkt te zijn. En Arends en Pel kwamen na een een eerste verloren set (3-6) nog uitstekend terug. In de tweede set moest een tie-break de uitkomst bieden. Als ze die hadden weten te winnen had het allemaal nog heel anders kunnen lopen. Maar ‘als’ telt niet in de sport. En aangezien het Fins/Engelse koppel Heliovaare en Glasspoor de tie-break won (7-2) gingen zij door en was in Umag voor Arends en Pel het eindstation bereikt. Heel jammer, maar ze toonden zich goede verliezers, zeker naar de tennisfans. Verloren wedstrijd of niet, iedereen die er om vroeg kreeg een handtekening en een gulle lach. Twee Duitste meisjes werd gevraagd naar hun naam, en voorzien van een de handtekeningen van beide spelers op hun grote gele tennisballen verlieten zij helemaal verguld de baan. Ondanks verlies, toch nog gelukkige fans!
BEKIJK DE HELE SLIDE SHOW. KLIK OP EEN FOTO EN DE FOTO’S WORDEN IN VOLLEDIG FORMAAT GETOOND!
