Op Carlos Alcaraz staat eenvoudigweg geen maat. De ene na de andere routinier beet deze week zijn tanden stuk op het superieure spel van de Spaanse tiener. In de halve finale ging de nummer één geplaatste Albert Rames Vinolas onderuit en net als bij Krajonovic zag je op het gezicht van deze ervaren speler een zekere moedeloze blik verschijnen. Wat ze ook verzonnen, het was nooit een adequaat antwoord op het spel van Alcaraz. Voor een jongen van achttien jaar is Alcaraz dan ook niet alleen verrassend allround –hij beheerst alle slagen – maar hij is ook nog eens razend snel waardoor het onvoorstelbaar is wat hij allemaal terugbrengt. Een punt moet zogezegd drie keer woerden gemaakt voordat het binnen is. En die drie kansen krijg je tegen Alcaraz veelal niet, omdat hij zelf het punt dan al heeft gemaakt. Want met de constatering dat de Spanjaard heel veel terugbrengt is zeker niet gezegd dat Alcaraz alleen maar verdedigend zou spelen. In tegendeel, door zijn aanvallende speelstijl is het al heel wat als je hem überhaupt in de verdediging kunt drukken.
Dat ondervond ook Richard Gasquet in de finale. Gasquet, bijna twee keer zou oud als zijn opponent Alcaraz, bereikte de finale ten koste van een andere opvallende speler, de Duitser Daniel Altmaier wiens prestaties niet onvermeld mogen blijven. Wat bij de Duitser vooral opvalt is zijn enorme vechtlust. Hij kwam tot de halve finales in Umag nadat hij zich eerst in de kwalificaties toegang tot het toernooi moest verschaffen. Van de vijf wedstrijden die hij won, moest hij zich in vier ervan terugvechten na een verloren eerste set. De overwinning in de wedstrijd in de eerste ronde tegen de Fransman Moutet viel hem overigens wel in de schoot, want de Fransman moest geblesseerd opgeven, maar weigerde dat eigenlijk te erkennen. Hij strompelde over de baan tot het echt fout ging en schreeuwend van de pijn op het gravel stortte. Maar in alle andere wedstrijden kwam de overwinning voor Altmaier alleen door er keihard voor te knokken. Dat deed hij over mentale verkracht beschikt is dus wel zeker. Een erg prettig gezicht is dat terug knokken overigens niet altijd, want bij achterstand lijkt de 22 jarige Duitser in een permanente staat van woede te verkeren. Tegen Gasquet kwam hij echter te kort en de Fransman blokkeerde voor hem de toegang tot de finale: 7-6 (3), 3-6, 6-3.
Maar in die finale ging het vervolgens voor de Fransman zelf mis, want tegen Carlos Alcaraz blijkt dat ervaring alleen niet genoeg om te winnen. Met bijna speels gemak voegde de jonge Carlos ook de finale toe aan zijn zegetocht in Umag. Hij stuurde de arme Richard van de ene kant van de baan naar de andere en produceerde de ene na de andere prachtige winner. Gasquet probeerde regelmatig het spel kort te houden door service volley te spelen, maar had daar in deze wedstrijd weinig succes mee. Eerder in het tooernooi leverde hem dit wel regelmatig de beoogde succes, maar tegen de snelle Spanjaard werd zijn komst naar het net doorgaans afgestraft. Carlos Alcaraz schreef in Umag op meerdere terreinen historie: hij was niet alleen de jongste finalis van de Croation Open, hij was ook de jongste winnaar van het toernooi ooit. Jongste halve finalist blijft Nadal, maar die wist het toernooi nooit te winnen. De overwinning betekende voor Alcaraz ook zijn eerste Atp-titel. Hij was er onvoorstelbaar blij mee en vloog zijn om team om de nek, waarbij hij als eerste op Juan Carlos Ferrero af stormde. Carlos schreef geschiedenis, maar is zeker geen geschiedenis, maar een hele grote belofte voor de toekomst. Als een van de super talent van de NextGen is hij de toekomst!
BEKIJK DE HELE SLIDE SHOW. KLIK OP EEN FOTO EN DE FOTO’S WORDEN IN VOLLEDIG FORMAAT GETOOND!
